Nieuwbouw pluimveestal familie Keurhorst, Vaassen

Als je in de nieuwe stal van Frans Keurhorst staat zie je er niks van. Ook buiten in het land is er niks van te zien. Helemaal niks. Zelfs geen kleurverschil in het gras. En toch ligt hij er. Al jaren. En merk je er dan nooit iets van? Zeker wel! Vraag het maar eens aan Frans Keurhorst. Hij weet wat de gevolgen zijn als de gemeentegrens dwars door je bedrijf en nieuwe stal loopt.

Hij staat er: de nieuwe stal voor 24.500 vleeskuikenouderdieren. En niet alleen deze stal is nieuw. Ook verlengde hij een bestaande stal. In totaal worden op het bedrijf nu 39.000 vleeskuikenouderdieren gehouden. Vier jaar geleden zijn de eerste vergunningaanvragen ingediend. Na ruim drie jaar waren alle vergunningen afgegeven en kon het bouwen beginnen.

Alles dubbel
Drie jaar duurden de procedures. Met als belangrijkste oorzaak de gemeentegrens die dwars door de stallen ligt. De gemeentegrens tussen de gemeenten Epe en Apeldoorn. Het bedrijf ligt van oudsher in de gemeente Epe. En in het Epese bestemmingsplan is voor het bedrijf een bouwvlak opgenomen. Het achterste deel van de stallen ligt echter in de gemeente Apeldoorn. En op het Apeldoornse grondgebied lag geen bouwvlak.

‘We moesten dus het bouwvlak uitbreiden in de gemeente Apeldoorn’ zegt Frans Keurhorst. Dat bleek uiteindelijk een hele operatie te zijn. Waarom? Eigenlijk omdat het bedrijf in het landbouwontwikkelingsgebied (LOG) Beemte-Vaassen ligt! In dit gebied zijn verschillende stichtingen actief die zich verzetten tegen nieuwe bedrijven in het LOG. Alhoewel het bij de familie Keurhorst niet ging om een nieuw bedrijf, hadden zij wel te maken met forse vertragingen. Enerzijds doordat de gemeenten geen enkele fout wilden maken en daardoor zeer voorzichtig te werk gingen . ‘En voorzichtigheid kost tijd’, aldus Frans. Anderzijds door een bezwaarprocedure van een van de stichtingen.

Uit handen geven
Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen. ‘Mede door de inzet van Robert Kamphuis van VanWestreenen’, ‘Ik kon het helemaal aan hem uit handen geven en dat werkte erg prettig’ zegt Frans. De blik is gericht op de toekomst. De gemeentegrens ligt er nog, midden in de stal. Maar geen hen die zich daar wat van aan zal trekken.